12 είναι τα επεισόδια που έχουν προβληθεί στην Ελλάδα, 12 να είναι και οι ώρες της εταιρίας που ανέλαβε τη διανομή .Τι αθώος που ήμουν μικρός και δεν είχα καταλάβει πώς τα επεισόδια δεν ήταν μόνο 12 και σκεφτόμουν πως κάτι λείπει στην ιστορία, δε κολλάει, δε μπορεί να τελειώνει έτσι προσπαθώντας να ενώσω τα κομμάτια του παζλ της. Δε το είχα καταλάβει όχι γιατί ήμουν χαζό παιδί χαρά γεμάτο, μα γιατί ήμουν ονειροπόλος. Είχα ταυτιστεί βλέπετε με τον Sanshiro Sugata, τον κεντρικό χαρακτήρα του Jumaru.
Ένα παιδί διαφορετικό από όλα τα άλλα, με πάθος για κάτι που αυτός ήθελε να κάνει και όχι για αυτά που ο περίγυρος περίμενε από αυτόν. Έτσι και εγώ γκατζετάκιας, geek και επαναστάτης χωρίς αιτία. Το πρώτο τεχνολογικό παιχνίδι του Sanshiro ήταν ο Jumaru, το μηχανικό robot μάχης που ονομάζονταν Plawress και των οποίων ο χειρισμός γινόταν από ειδικά προγραμματισμένους υπολογιστές.
Το δικό μου πρώτο παιχνίδι ένας ασπρόμαυρος υπολογιστής Hyundai (ναι έβγαζαν και pc τότε οι Κορεάτες) ,,,, η ταύτιση ήταν αναμενόμενη.
Ο Sanshiro είναι εγγονός του Γέρου Δασκάλου του Τζούντο του οποίου το όνομα μου διαφεύγει, το μόνο που θυμάμαι είναι να του φωνάζει συνέχεια – sanshiro πού είσαι, μα πού είναι ο sanshiro.
O δικός μου παππούς ήταν υδραυλικός αλλά δεν έχει καμία απολύτως σχέση. Εγώ και ο Sanshiro σαν υπερ-ήρωες, που νιώθουν πως έχουν τον κόσμο όλο στα πόδια τους, και έχουν άπλετο χρόνο για όνειρα και αγάπες, κλεισμένοι μέσα στο tech κόσμο των δυαδικών ψηφίων τους.
Μετά το Θάνατο του Πατέρα του, ο Sanshiro έμεινε με τον Παππού του ο οποίος σε κάθε επεισόδιο προσπαθεί να εκπαιδεύσει τον εγγονό του στην τέχνη του Τζούντο, μάταια όμως.
Ο Sanshiro έχει άλλα σχέδια, θέλει να γίνει ο ίδιος δάσκαλος, και τα ψηφιακά μάτια του μαθητή του, jumaru στον ίδιο μοιάζουν αληθινά.
O Jumaru σχεδιάστηκε απο τον Πατέρα του Sanshiro που τον άφησε μόνο σε μικρή Ηλικία, και τώρα ο Sanshiro πρέπει να κυνηγήσει το όνειρο του μόνος και να γίνει ο πρωταθλητής των μαχών Plawress.
H σκοτεινή και μυστηριώδης γυναίκα που παρακολουθεί τον Sanshiro σε κάθε του αγώνα, το παραμυθένιο δειλινό με το οποίο τελειώνουν όλα τα επεισόδια, τα εκπληκτικά και ατμοσφαιρικά σκηνικά και η απίστευτη λεπτομέρεια στα μοντέλα των μηχανών robot , δημιουργούν ένα πέπλο φαντασίας, ονείρων ένα διαρκές κυνηγητό της επιτυχίας.
Το Jumaru ήταν μία από τις αγαπημένες μου παιδικές χαρές, συγνώμη σειρές. Θυμάμαι πως καθόμουν με τον αδερφό μου σε ένα καφέ καναπέ στο παλιό μας σπίτι και το βλέπαμε με τις ώρες. Άς ελπίσουμε πως στο μέλλον θα βρεθεί κάποιος να μεταγλωττίσει και τα υπόλοιπα 25 επεισόδια της σειράς.
Μέχρι το επόμενο feedback στα πράγματα που στιγμάτισαν την παιδική μου ηλικία farewell my friends.
Για την Ιστορία όντως τα δυαδικά ψηφία έγιναν μέρος της Ζωής και της Δουλειάς μου 🙂
