MR. POPPER’S PENGUINS

Ο Mr. Tom Popper είναι ένας πολύ επιτυχημένος κτηματομεσίτης στο Manhattan, χωρισμένος από την Amanda και με δύο παιδιά που βλέπει κάθε Σαββατοκύριακο και με τα οποία η σχέση του δεν είναι κακή αλλά όχι και κάτι το ιδιαίτερο.
Είναι απαραίτητο στέλεχος σε μια μεγάλη εταιρία αφού καταφέρνει και κερδίζει με τον δικό του μοναδικό τρόπο κάθε αγοραπωλησία. Γνωρίζοντας την αξία του ζητάει από τα αφεντικά του να τον κάνουν συνέταιρό τους και αυτοί του λένε πως αυτό θα γίνει όταν καταφέρει να πείσει την ιδιόρρυθμη Mrs. Van Gundy να τους πουλήσει το εστιατόριο της.

Ο Mr. Popper ξεκινάει την προσπάθειά του όταν δέχεται ένα δώρο από τον πατέρα του, που μόλις έχει πεθάνει και με τον οποίο είχε απομακρυνθεί αφού ήταν σχεδόν πάντα απών από τη ζωή του λόγω διαφόρων ταξιδιών που έκανε. Το δώρο είναι ένας ολοζώντανος πιγκουίνος. Ο Popper καλεί όποιον θεωρεί πως μπορεί να “μαζέψει” το ιδιαίτερο αυτό δώρο αλλά κανένας δε τον εξυπηρετεί και αργότερα προσπαθώντας να κάνει όλες τις διαδικασίες για να επιστρέψει τον πιγκουίνο στον συνεργάτη του πατέρα του τελικά καταφέρνει να δεχθεί άλλους πέντε πιγκουίνους.

Ο ίδιος αρχικά θα εκνευριστεί απίστευτα αφού τη ζωή του τη κάνουν άνω κάτω τα 6 πτηνά, τα παιδιά του όμως θα ενθουσιαστούν μαζί τους. Γρήγορα θα νιώσει τους πιγκουίνους μέλη της οικογένειάς του και θα έρθει αντιμέτωπος με τους γείτονες που δε θέλουν καθόλου κατοικίδια στην πολυκατοικία τους αλλά και με έναν υπάλληλο ζωολογικού κήπου που θέλει να τους πάρει διακαώς. Πιο πολύ όμως θα έρθει αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό…

Το Mr. Popper’s Penguins είναι μια οικογενειακή κωμωδία που μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το ομότιτλο κλασικό παιδικό βιβλίο του 1938 των Richard και Florence Atwater.

Πίσω από την πολύ προσεγμένη και ικανοποιητικότατη σκηνοθεσία βρίσκεται ο Mark Waters που στο παρελθόν μας παρουσίασε αρκετές αξιοπρόσεκτες ταινίες όπως τις Freaky Friday, Mean Girls, Just Like Heaven και The Spiderwick Chronicles. Ο Waters αξιοποιεί υπέροχα τους αξιολάτρευτους πιγκουίνους και μας παρουσιάζει μια αρκετά ολοκληρωμένη ταινία, με καλούς ρυθμούς και με άφθονες, καλοστημένες, αστείες αλλά και γλυκές σκηνές.

Ανάμεσά τους σίγουρα θα σας κερδίσουν η σκηνή με τη παραλαβή του πρώτου πιγκουίνου, η ξεκαρδιστική και βγαλμένη από παλιά και κλασικά κινούμενα σχέδια σκηνή με τον πιγκουίνο να κολυμπά στο πλημμυρισμένο μπάνιο, αυτή με την άφιξη και των υπόλοιπων πέντε πιγκουίνων, η συναρπαστική και γρήγορη σκηνή με τους πιγκουίνους να κάνουν τσουλήθρα και να προκαλούν το χάος στη δεξίωση της Mrs. Van Gundy, οι σκηνές που τα παιδιά του Popper παίζουν μαζί τους, αυτές της εκπαίδευσής τους από τον Popper, η ευχάριστη σκηνή στο χιονισμένο πάρκο, αυτή του ρομαντικού ραντεβού στο εστιατόριο, η τρυφερή σκηνή με τη γέννηση των αυγών, η χορταστική σκηνή στον ζωολογικό κήπο και στην συνέντευξη τύπου που ακολουθεί, αυτή στο εστιατόριο πριν το τέλος αλλά και η παγωμένη σκηνή του φινάλε.

Το σενάριο είναι απλό αλλά καλογραμμένο και γεμάτο από υπέροχα μηνύματα που αφορούν την οικογένεια. Κρατά την ουσία του βιβλίου και περιέχει αρκετές αστείες ατάκες και χιουμοριστικές καταστάσεις που θα σας κάνουν να χαμογελάσετε. Νοιάζεται για τους ήρωές του, τους αναπτύσσει σε καλό βαθμό και διαθέτει ψυχή.

Στο ρόλο του Tom Popper βλέπουμε έναν “κλασικό” και σχετικά συγκρατημένο Jim Carrey. Στο ρόλο της πρώην γυναίκας του εμφανίζεται η γλυκύτατη και υπέροχη Carla Gugino. Η χημεία μεταξύ τους είναι πάρα πολύ καλή. Πειστικότατος στο ρόλο του υπαλλήλου του ζωολογικού κήπου είναι ο Clark Gregg. Τη παράσταση σαφώς και κλέβει κάθε φορά που εμφανίζεται στην οθόνη η καταπληκτική Angela Lansbury στο ρόλο της ηλικιωμένης ιδιοκτήτριας του εστιατορίου, Mrs. Van Gundy. Οι πιγκουίνοι είναι πραγματικά αξιολάτρευτοι, κλέβουν όλα τα βλέμματα με τους διαφορετικούς τους χαρακτήρες και κάθε φορά που κάνουν τις σκανταλιές τους και η εκπαίδευσή τους από τον Scott Drieschman είναι ένας πραγματικός άθλος!

Την παιχνιδιάρικη και ρομαντική μουσική της ταινίας υπογράφει ο εξαιρετικά ταλαντούχος Rolfe Kent. Τα λίγα ψηφιακά οπτικά εφέ που χρησιμοποιήθηκαν για τη “τελειοποίηση” των πιγκουίνων είναι άκρως επιτυχημένα μιας και δε διακρίνονται καθόλου.